راز بقا

نیئاندرتال، مردی از دره نیئاندر / Neanderthal / Homo Neanderthalensis

سلسله: Animalia

شاخه : Chordata

رده : Mammalia

راسته : Primates

خانواده : Hominidae

جنس: Homo

گونه : Homo Neanderthalensis

معناي اسم : نام این انسان های نخستین ، " نیئاندرتال Neanderthal " می باشد. ( تلفظ صحیح : ni-an-der-taal)
این نام از اسم دره ای در آلمان گرفته شده و معنای آن " مردی از دره نیئاندر man from the Neander Valley " است ، چرا که اولین کشفیات مربوط به بشر نیئاندرتال در آن محل رخ داد. عبارت صحیح و کامل نام علمی شان ، " Homo neanderthalensis " می باشد.

( در ایران به آنها ناندرتال یا نئاندرتال می گویند )

دوران زمين شناسي : ابتدای قسمتی از عهد چهارم زمین شناسی به نام Pleistocene

محدوده زماني: بین 500 هزار تا 28 هزار سال پیش

محدوده مكاني زندگي: در اروپا و بخش های غربی و مرکزی آسیا می زیسته اند.

وضعيت حفاظت : منقرض شده اند.


نیئاندرتال، مردی از دره نیئاندر / Neanderthal / Homo Neanderthalensis

وضعیت زندگی: بشر نیئاندرتال قادر بوده که از ابزار سنگی استفاده کند و این مربوط به قسمتی از دوره دوم عصر حجر است که به نام " ماستیرین Mousterian " شناخته می شود. در این دوره از پُتک برای ساخت وسایل استفاده می کرده اند. پُتک ها معمولا" دو نوع بوده اند. پُتک های سبک تر که از استخوان ، شاخ گوزن یا چوب ساخته می شدند و پُتک های سنگین تر که از سنگ ساخته می شدند. با بررسی آلات و ادوات بیشمار برجای مانده از آنها که در اکتشافات به دست آمده اند ، چنین می توان نتیجه گرفت که نسبت به گونه های پیش از خود، بسیار پیشرفته تر بوده اند. آنها زندگی اجتماعی داشته اند و احتمالا" زبانشان مثل زبان انسان های کنونی ، پیچیده نبوده است. در کنار قدرت زیادی که داشته اند ، صدمات بدنی زیادی هم به آنها وارد می شده و چنین به نظر می رسد که احتمالا" برای شکار حیوانات بزرگ ، مجبور بوده اند که به آنها نزدیک شوند و آنها را گرفتار سازند. لازم به ذکر است که انسان های نیئاندرتال، سلاح های تیز و نیزه مانند نداشته اند و از این حیث با انسان های مدرن متفاوت بوده اند. زن و مرد ، هر دو به شکار می پرداخته اند و آنچه را که به دست می آورده اند با هم تقسیم نمی کرده اند.

وضعیت بدنی: این انسان های نخستین ، در اواخر عصر یخبندان می زیسته اند و از نظر بدنی ، کاملا" با شرایط زندگی در هوای سرد ، تطبیق پیدا کرده بودند. هیکل های قوی ، قد های کوتاه و بینی های بزرگ جزو این خصوصیات بودند. پاها و بازوان کوتاهی هم داشته اند و کلا" خصوصیات فیزیکی شان به آنها در حفظ گرمای بدن، کمک زیادی می کرده است. حجم جمجمه شان از انسان های کنونی بیشتر بوده و این نشان می دهد که مغزشان نیز بزرگتر بوده است. ضمنا" کاسه سرشان نسبت به انسان های مدرن ، کوتاهتر اما دراز تر بوده. از شکل جمجمه شان مشخص است که پیشانیشان به طرف عقب متمایل بوده است. مردهای نیئاندرتال قدی در حدود 165 تا 168 سانتیمتر داشته اند و از نظر بدنی دارای استخوان بندی درشت تر و جثه سنگین تری بوده اند. دست و بازویشان هم قوی تر بوده است. زن ها هم بلندی قامتشان به حدود 152 تا 156 سانتیمتر می رسیده است.

تغذيه : عمدتا" از گوشت تغذیه می کرده اند اما در کنارش، مقدار کمی هم از غذاهای گیاهی مصرف می کرده اند.

توليد مثل : شاید اظهار نظر در این زمینه کمی سخت باشد. برخی بر این باورند که احتمالا" دوران بارداریشان از انسان های مدرن طولانی تر بوده است و نوزادانشان هم به مراتب درشت تر از نوزادان انسان های امروزی بوده اند.

ساير اطلاعات : نخستین انسان های نیئاندرتال ، حدود 350 تا 500 هزار سال پیش در اروپا می زیسته اند. در آسیا ، آخرین آثارشان به 50 هزار سال پیش بر می گردد اما در اروپا ، می توان گفت که تا حدود 30 هزار سال پیش هم زندگی می کرده اند و سپس منقرض شده اند. جالب این است که در بین اسکلت های بدست آمده از این گونه ، هیچ کدام در سنین جوانی نبوده اند. چنین می توان نتیجه گرفت که آنها در ایبریای جنوبی ( ایبریا: نام قدیم شبه جزیره اسپانیا و پرتغال ) ، عمری طولانی داشته اند. احتمال همزیستی بشر نیئاندرتال با بشر مدرن برای مدت بیش از 15 هزار سال ، یعنی درست پس از مهاجرت انسان های دانا به اروپا ، وجود داشته است. دانشمندان بر این باورند که جمعیت انسان های نیئاندرتال ، بیش از 10 هزار نفر نبوده است.



برگرفته از:
ندا آریانیا / Wednesday 23 July 2008