سرخس جاوه / Java Fern / Microsorium pteropus

[Neda Ariania]

نام علمی: Microsorium pteropus

نام عمومی: Java Fern ( سرخس جاوه )

سرخس جاوه / Java Fern / Microsorium pteropus 

تیره: Polypodiaceae

منشاء: آسیای جنوب شرقی

منطقه جانمایی در تانک: یک گیاه دکوری محسوب می شود که به تنه های چوبی یا صخره های داخل تانک می چسبد. شاید بهتر باشد که در عقب تانک چنین فضایی برایش فراهم شود.

مشخصات ظاهری گياه : برگ هایی شمشیر مانند دارد. بلندی این گیاه، بسته به نوع آن به چیزی حدود 20 تا 45 سانتیمر خواهد رسید و بین 38 تا 50 سانتیمتر از فضای اطرافش را اشغال خواهد کرد.

نور: کم تا متوسط

دمای مطلوب: 20 تا 30 درجه سانتیگراد

اسیدیته آب: 5.5 تا 7.5 PH

سختی آب: 2 تا 12 dh

تکثیر: به دو صورت تکثیر می شود. از طریق تقسیم ساقه های زیرزمینی و یا جدا کردن جوانه های کوچکی که روی برگ ها زده می شوند.

سطح مراقبت: خیلی آسان

سایر اطلاعات: سرخس جاوه یکی از زیباترین گیاهان آکواریومی است که روی صخره ها یا تنه های چوبی رشد می کند و به آنها می چسبد. این وضعیت برای گیاه به مراتب بهتر است تا اینکه آن را در بستری شنی یا ماسه ای بکارید. برای جلوه زیباتر و رشد بهتر ، برگ های پیر و تیره را از گیاه جدا کنید. توجه داشته باشید که این گیاه یک گیاه سمی است و نباید در اختیار ماهیان گیاهخوار قرار بگیرد. سرخس جاوه انواع گوناگونی دارد و می توان گفت گیاهی است که نگهداری اش هم برای تازه کارها و هم برای آکواریومیست های حرفه ای، بسیار جذاب خواهد بود.

برگرفته از:

کد:

http://fish.mongabay.com/plants/Microsorium_pteropus.htm
http://www.petfish.net/javafern.htm
http://www.thetropicaltank.co.uk/Plantdir/javafern.htm
http://naturalaquariums.com/plants/microsorium.html

ندا آریانیا / Saturday 31 January 2009

[Neda Ariania]

گیاه سرخس جاوه حائز مشخصه بارزی است که در نگاه اول آن را از سایر گیاهان آبی متمایز می سازد چرا که نیاز به بستر شنی یا ماسه ای ندارد و در آن رشد نمی کند. لازم به ذکر است که گیاه سرخس جاوه توری گونه اصلاح شده سرخس جاوه است که از گیاه اصلی کوچکتر است.

تصویری از ساقه زیر زمینی گیاه سرخس جاوه

علاوه بر زیبایی خیره کننده که خاص این دو گیاه است، کشت آنها هم بسیار ساده و آسان است طوریکه می توان آنها را در تانکی که بهره اندکی از نور دارد و یا فاقد مواد مغذی مورد نیاز گیاه و حتی Co2 است به راحتی پرورش داد. رشد کندی دارند اما اگر از کود و Co2 استفاده شود رشدشان سریع تر خواهد بود. همچنین این گیاهان را می توان در آکوایومی که دارای ماهیان نقب زن یا گیاهخوار است، نگهداری کرد چرا که عموماً ( اما نه همیشه ) به آنها صدمه نمی زنند. در واقع بسیاری از ماهی ها آنها را نمی خورند.

ساقه زیر زمینی گیاه سرخس جاوه

توجه به این نکته ضروری است که این گیاهان به هیچ وجه نباید در شن کاشته شوند بلکه باید آنها را بر سطح صخره ها یا تنه های چوبی محکم کرد و ریشه هایشان را آزاد گذاشت. سرانجام ریشه ها به سنگ ها و چوب ها خواهند چسبید.

زمانی که گیاهان به محیطشان خو گرفتند به راحتی می توان آنها را تکثیر کرد. تکثیرشان بسیار جالب است. جوانه های نورس بر لبه برگ های گیاه مادر متولد می شوند و در حالیکه با ریشه های کوچکشان به آن چسبیده اند، همان جا رشد می کنند. آنها به رشدشان ادامه می دهند و زمانش که فرا برسد خود را از گیاه مادر جدا می کنند و در اطراف شناور می شوند تا اینکه به جایی گیر کنند. در این حالت شما هم می توانید آنها را بر سطحی بچسبانید و انتخاب محل رشد بعدی را به گیاه واگذار نکنید. ریشه های مویین آنها به راحتی به سطوح خواهند چسبید.

نمایی درشت از جوانه های کوچک سرخس جاوه بر روی لبه برگ گیاه مادر

این گیاه از طریق تقسیم ساقه های زیر زمینی اش هم تکثیر می شود.

توجه داشته باشید که سرخس جاوه و سرخس جاوه توری حقیقتاً به نور کمی نیاز دارند چراکه زیر نور شدید و زیاد خواهند سوخت.


برگرفته از:

کد:

http://www.aquahobby.com/garden/e_javafern.php
http://www.aquahobby.com/garden/e_windelov.php

ندا آریانیا / Friday 18 September 2009